مالکیت زمانى در اعیان و کاربردهای اقتصادی آن

مقاله پیش رو در پی کاوش فقهی سهیم‌شدن زمانی در اعیان (مالکیت زمانى) و کاربردهای اقتصادی آن است؛ اما از آنجا که حقوق ایران به‌ویژه در حوزه حقوق مدنی بر فقه امامیه مبتنی است، نمی‌توان از ایراد رویکرد حقوقی پرهیز کرد. بحث‌های مقاله در پنج  بخش تنظیم شده است: پیشینه، مفاهیم، ادله جواز مالکیت زمانی، دیدگاه‌های مراجع تقلید و مزیت‌ها و کاربردهای آن. توجه به مفهوم مالکیت نشان می‌دهد که دوام در ذات آن حضور ندارد بلکه بدون آن نیز شکل می‌گیرد. ادله اثبات آن عبارت هستند از: اصل، وجود مشابه آن در وقف و صلح و قاعده سلطنت. نظر برخی مراجع بر صحت آن مؤید دیدگاه یاد‌شده در مقاله است. پذیرش آن کاربردهای مهمی مانند جذب سرمایه برای تولید مسکن، کاهش هزینه‌ها و رشد سرمایه‌گذاری دارد.